صقر و باقى العائلة قاعدين عادى سمعوا صوت صريخها فى كل مكان فى القصر 

صقر جرى يشوف فى ايه شاف والده فى الاوضة بحاول يته*جهم على ورد 

صقر بكل غصب شد ورد 

ابراهيم ببرود و بجاحة : دي مجنونة  انا كنت جاى اقولها حاجة افتكرت بت*حرش بيها

ورد بصت لصقر بخوف 

صقر اكتفى بأن بصله باستحقار و طلع الاوضة مع ورد 

صقر قفل الباب و لاول مرة صقر بيتعامل مع ورد بطريقة حنينة كان بيحاول يقنع نفسه أنها بس صعبانة عليه مش اكتر 

صقر : ورد ممكن تحكيلى ايه اللى حصل تحت ومتخافيش من اى حد طول ما أنا معاكى عايزك بس تثقى فيا 

ورد من كتر الصدمة و أن أول مرة تتعرض لموقف زى ده كان بيتساقط الكلام من على شفايفها و دموعها رافضة تنزل من عيونها ( ده اوحش بكتير لأن ساعات الدموع بتريح) 

صقر : طيب أهدى بس و انسى كل اللى حصل و اوعدك انى هجبلك حقك 

ورد اخرا اتكلمت و يعتبر صقر مكنش يعرف صوتها عامل ازاى من كتر ما كان مش بيتكلم معاها اصلا 

ورد : صقر بيه ارجوك أنا عايزة اروح لاهلى أنا مكنتش عايزة اتجوز أنا عايزة ارجع انام فى حضن امى و مع اخواتى احب على يدك رجعنى ليهم 

صقر : انتى عندك كام سنة 

ورد : أنا ١٤ سنة 

صقر اتفاجا من عمرها لانه كان فكرها اكبر بسبب شكلها الانثوى و جمالها الطاغى : نععععععم ١٤ سنة ازاى 

ورد : أيوة و الله يا عمو 

صقر رددها باستهزاء  : عمو  ... يارب صبرنى و مسح على وشه و بصلها  حس انها طيبة و أنه عايز يساعدها 

صقر : اسمعى يا ورد أنا هاخد بالى منك و مش هخلى حد يقربلك و انتى لو حصل اى حاجة تيجى و تقوليلى 

ورد بتردد : عمو أنا عايزة اقولك على سر 

صقر بانتباه : سر ايه 

ورد بخوف و بتوطى صوتها : أنا .... أنا .. حا..مل من ابو..ك.