كان راجع اخو الصغير  رحيم من الشغل ( ادهم ) و دخل اوضة رحيم زى كل يوم ينام فيها  و داخل بكل تلقائية و هو بيفك زراير قمصيه ظنا منه أن مفيش حد فى الاوضة 

 ‏و بيشغل النور وجد ريم نايمة زى الملائكة و كان أول مرة يشوفها بلبس بيتى  و بشعرها و كانت نائمة نوم عميق هروبا من الواقع 

 ‏فضل يتسرق النظرات و فجأة سمع صوت حاجة وقعت على الأرض و كانت كريمة اللى وقعتها و هى دخلة اوضتها بسرعة ( يا ترى كانت بتنيل ايه اقصد بتعمل ايه 🙂)

 ‏خرج بسرعة علشان خاف حد يفهم غلط 

 ‏فضل طول الليل يفكر فى شكلها و نسى للحظات أنها تبقى مرات اخوه و استغرب ايه نايمها عندهم و لكن استغفر ربنا و نام 

 ‏تانى يوم الصبح قامت ريم من النوم و مكنتش واخدة بالها و خرجت بره و لكن كان قاعد فى الصالة رحيم بس نزل يفطر مع مامته

 ‏رحيم و يعينه احمرت من الغضب من لبسها 

 ‏ريم كانت لسه صاحية و مش مركزة و لما شافت رحيم ظنت أنهم فعلا فى بيتهم 

 ‏رحيم : انتى بتعملى هنا ايه و ايه اللى انتى لبساه ده 

 ‏ريم بنعاس : فى ايه  

 ‏رحيم راح شد*ها من شعرها و طلع بيها شقتهم 

 ‏رحيم قفل باب الاوضة عليهم 

 ‏رحيم : كنت بتعملى ايه تحت باللبس ده 

 ‏ريم : أنا ماخدتش بالى و كمان أنا عملت اللى انت عايزه امبارح بتسال ليه دلوقتى 

 ‏رحيم بعدم فهم : اللى أنا عايزه ايه هو أنا قولتلك تنزلى من البيت بتك*سرى كلامى 

 ‏ريم : طنط هى اللى قالتى انزل معاها و انك طلبت كده 

 ‏رحيم : انتى بتكدبى كمان يا ريم 

 ‏ريم : و الله مش بكدب 

 ‏رحيم : حلو أنا هسال ماما دلوقتى قدامك 

 ‏و اتصل رحيم فى الموبيل و فتح الاسبيكر و سالها

 ‏كريمة : ابدا يا بنى أنا هقول لمراتك تبات تحت ليه يعنى 

 ‏رحيم قفل الموبيل و هو مش طايق نفسه 

 ‏ريم : و الله يا رحيم هى اللى قالتلى 

 ‏رحيم : انتى كنتى بتعملى تحت ايه 

 ‏هنا كان فى صوت من موبيل ريم أن حد بعت رسالة 

 ‏رحيم : افتحى الرسالة قدامى 

 ‏ريم : فى ايه يا رحيم 

 ‏رحيم : بقولك افتحى الزفت 

 ‏فتحت ريم الرسالة كانت من رقم غريب و كانت الصدمة ليها هى قبل رحيم 

 ‏رحيم بغضب : ...... 

 ‏يتبع... 

تابعى صفحتنا على الفيسبوك عشان تبقى اول واحدة تقرأ البارت اول ما ينزل

صفحتنا على الفيسبوك من هنا